زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

عبدالسلام بن سعید تنوخی






ابوسعید عبدالسلام بن سعید تنوخی (۱۶۰-۲۴۰ق)، مشهور به سحنون، از فقها و محدثان مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری در مغرب بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوسعید عبدالسلام بن سعید بن حبیب تنوخی حمصی، مشهور به سحنون، تبار وی اهل حمص بودند. پدرش به همراه لشکریان حمص به مغرب رفت و ابوسعید در سال ۱۶۰ق یا ۱۶۱ق در آنجا متولد شد. او را به جهت دقت‌نظر و تیزبینی در مسائل، سحنون (پرنده‌ای زیرک و باهوش که در مغرب زندگی می‌کند) لقب دادند.

۲ - شخصیت علمی و اخلاقی



ابوسعید برای کسب علم و دانش به قیروان، مصر، تونس و حجاز سفر نمود و از بزرگان آنجا مانند ابوخارجه، ابن غانم، ابوداود طیالسی و دیگران بهره علمی برد. همچنین فقه را نزد ابن قاسم، ابن وهب و اشهب آموخت و در سال ۱۹۱ق به آفریقا مراجعت نمود. سحنون از فقها و محدثان مذهب مالکی و فردی پرهیزکار، زاهد، متواضع، مؤدب، دارای اخلاقی نیکو و مناعت طبع بود. سحنون در سال ۲۳۴ق قضاوت افریقیه را به‌عهده گرفت و تا پایان عمر بر این سمت باقی بود. کلام او در مغرب مورد قبول همگان بود و مذهب مالک در آن دیار به دست او انتشار یافت و گویند که هیچ‌یک از اصحاب مالک به‌اندازه وی، پیرو و مرید نداشت. کسانی نیز مانند بقی بن مخلد، وهب بن نافع (فقیه قرطبه) و یحیی بن عمر کنانی از او روایت کرده‌اند.
او کتابی به نام المدونة تالیف نمود که اهل قیروان از این کتاب بسیار بهره می‌بردند. سحنون در رجب سال ۲۴۰ق درگذشت.
[۹] ابن دباغ، عبدالرحمان بن محمد، معالم الایمان، ج۲، ص۷۷.
[۱۳] ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۱۳۰.
[۱۵] وزیر، محمد بن محمد، الحلل السندسیه، ج۱، ص۲۲۶.


۳ - پانویس


 
۱. دمیری، محمد بن موسی، حیاة الحیوان الکبری، ج۲، ص۲۴.    
۲. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج۴، ص۴۶.    
۳. شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۵۶.    
۴. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج۴، ص۵۵.    
۵. شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۵۶-۱۵۷.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۶۴.    
۷. شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۵۷.    
۸. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۳۵۶.    
۹. ابن دباغ، عبدالرحمان بن محمد، معالم الایمان، ج۲، ص۷۷.
۱۰. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهب، ج۲، ص۳۰.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ص۱۷، ص۲۴۷-۲۴۹.    
۱۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۸۰.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۱۳۰.
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۴۰.    
۱۵. وزیر، محمد بن محمد، الحلل السندسیه، ج۱، ص۲۲۶.
۱۶. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۵، ص۲۲۴.    
۱۷. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۱۸۲.    
۱۸. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۸، ص۲۵۸.    
۱۹. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۳، ص۸.    
۲۰. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۵۶۹.    
۲۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۵.    


۴ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۴۴-۴۴۵، برگرفته از مقاله «عبدالسلام تنوخی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.